Geboren in 1953 te Rotterdam als tweede in een gezin met vier kinderen.
Tijdens de lagere en middelbare vrije-schooltijd ben ik gestimuleerd in de kunstzinnige vakken en met name het beeldhouwen.
Vanuit die interesse is een lange weg van zoeken en proberen begonnen die zich vele jaren afspeelde in de vrije tijd.
Uiteindelijk zijn het de houten sculpturen geworden die een symbolisatie zijn van een innerlijke emotionele wereld.
Als gevolg van een fysieke beperking ben ik helemaal overgestapt op het modelleren van mijn beelden in was.
De afwerking en het patineren zijn de momenten waarop ik streef naar dezelfde vorm van perfectie als voorheen in de houtsculpturen,
waarbij het patina mij de mogelijkheid geeft om met kleur een extra dimensie aan de bronsplastieken toe te voegen.
Tegelijkertijd ervaar ik de vrijheid die de was mij geeft om veel uitbundiger te kunnen vormen.
Brons is een nieuwe periode met een uitdaging in de zoektocht naar vernieuwing net zoals ik die vond in het hout.
Als beeldhouwer was ik, lange tijd, werkend lid van één van Nederlands oudste kunstenaars-verenigingen: Sint Lucas in Amsterdam.
Voorheen met de jaarlijkse ledententoonstelling in het Stedelijk Museum en in De Zaaier op de Keizersgracht.
Daarnaast medeoprichter en lange tijd secretaris van de kunstenaarsvereniging voor het Gelders Rivierengebied "Werkplek".
Enkele hoogtepunten van de laatste vijftig expositie's
naast de verenigingsexposities zijn:
- Holland art Fair 1998/2001
- Gallery art Show 1997
- Luxemburg art fair Luxemburg (L)
- Art Antwerpen Antwerpen (B)
- Affordable Art Fair Amsterdam
- Galerie Maya Wildevuur
- First Art Fair Amsterdam
- Galerie Smelik & Stokking Den Haag / Amsterdam
- Galerie van Lien
- Galerie Art Terre
- Beukenhof-Phoenix Galleries Kluisbergen (B)
- Galerie de Chêne Merksplas (B)
- Galerie en beeldentuin Hoeve Rijlaarsdam
- Galerie en beeldentuin Bogaard Art
- Galerie-Beeldentuin Hoeve Rijlaarsdam
- Kunst & Antiek beurs Primavera Rotterdam
- Marziart Internationale Galerie Hamburg (D)
- R.S.A. Birmingham (GB)
- Kasteel Doorn
BIOGRAFIE
Een andere manier om over mijn leven te vertellen:
Het is mooier om te kijken,
Dan te worden bekeken.
High lights uit een bewogen leven:
- Ik mocht voor straf niet bij de sinterklaasviering zijn want ik had de kleuterjuf verteld dat de hamster bij mijn vriendje 6 eieren had uitgebroed (net als de musjes in de heg) en nu waren er kleine hamstertjes.
Als kind leefde ik buiten aan de rand van de grote stad altijd op zoek, op pad, in beweging en bezig.
- Ik maakte tijdens handenarbeidlessen in de vijfde klas van de lagere school mijn eerste beeld uit hout, het moest een giraf worden en werd, na een ongelukje, een pronte haan.
- Vanaf mijn 13e jaar samen met mijn vriend op de fiets langs de jeugdherbergen.
Dagen samen onderweg met het vertrouwen van mijn moeder.
Een leerschool in zelfstandigheid.
- Op de middelbare school was er in het handarbeidlokaal een reus van een kerel, grote baard en geweldig inspirerend.
Buiten de lessen om mocht ik vier maal per week tussen de middag in dat lokaal werken, dat was geweldig!
Ondersteboven door aangedaan onrecht kwam ik in opstand tegen de docenten op de middelbare school en met een korte boog vervloog mijn kans op een einddiploma en mijn droom fysiotherapeut te worden.
Studie advies: de kunst academie.
Geen denken aan, niet in het gezin van mijn vader.
- Het beeldhouwen gaat “ondergronds” in mijn vrije tijd verder.
Maar in twintig jaar ontstaan er langzaam maar zeker heel wat beelden in het fietsen schuurtje.
- Dan gaat mijn werkgever failliet (het tweede faillissement dat ik mee moet maken).
De beleggers hadden een compensabel verlies nodig.
Vanaf dat moment heb ik geen werkgever meer nodig en ik ga zelfstandig verder als beeldhouwer.
Om te voorkomen dat wij in armoede zouden vervallen was dit voor de moeder van mijn kinderen de gelegenheid om de scheiding aan te vragen.
Vechtend tegen de eenzaamheid ontstonden nieuwe beelden en kreeg ik mijn eerste exposities.
Ik verkocht er werk en was op weg als beeldhouwer. Ik was beeldend kunstenaar.
Tot op het moment dat mijn rug verdere medewerking weigerde en de mogelijkheden van mijn vormwereld instortte, begon een nieuwe weg van zoeken in een ander materiaal, met een andere vormtaal.
Zoekend naar monumentale vormen voor buiten en de kleine gestolde bewegingen als materialisatie van mijn emoties voor binnen.